Gedichten-Freaks
Zoeken
Nieuws
Wie doet wat
Aanmelden
Gebruikersnaam
Wachtwoord
Aanmelden
Wachtwoord vergeten?
Nog geen account? Registreer!
Registreren
×
Velden met een astriek (*) zijn verplicht!
Je schrijversnaam/gebruikersnaam*
Wachtwoord*
Bevestig wachtwoord*
E-mailadres*
Webadres
Geboortedatum
Land*
Selecteer je land
Nederland
België
Anders
Hoe heb je ons gevonden?
Ik wil per mail op de hoogte worden gehouden van leuke aanbiedingen van de Gedichten-Freaks en partners.
Registeren
Wachtwoord vergeten
×
Email adres
Versturen
Dwaallichtjes
Het verdwalen van de lichtjes
zachtjes dovend in de nacht
Geruisloos tot ze verdwenen waren
alsware op het moment gewacht
Geen beweging in het stille
alleen het ruisen van de wind
Zachtjes dringend tot in het kille
opgaand in het eindeloze labyrint
Tot het moment was aangebroken
dat het duister haar kracht verloor
En de lichtjes uit het donker doken
terugkerend naar het vertrouwde spoor
Toen gaf de zon die kleine lichtjes
haar bron mee voor in de nacht
Zodat ze behielden hun mooie gezichtjes
en hun eigen schitterende kracht
En hoe gelukkig ze nu nog zijn
wordt verteld in oude verhalen
Want dan springen ze tevoorschijn
en dan zie je ze weer stralen
Reacties op dit gedicht
Edwin van Rossen vindt het leuk als je reageert op dit gedicht
Nog geen account bij Gedichten-Freaks?
Vul hieronder je gegevens in om te registreren en laat gelijk een reactie achter.
Je schrijversnaam
Wachtwoord
wachtwoord nogmaals
E-mailadres
Registreren en plaatsen
MayadeBij
:
Zondag, mei 26, 2002 14:03
Yep, een hele Mooie, absoluut!
free
:
Zaterdag, mei 25, 2002 18:23
wat een mooi sprookje...
ademloos gelezen
liefs free ~(O)~
Over dit gedicht
Auteur:
Edwin van Rossen
Gecontroleerd door:
klitty
Gepubliceerd op:
25 mei 2002
Thema's:
[Sprookjes]
[Mystiek]