hun nevelig verhaal
waar mist sliert
flarden geluidloos
hun nevelig verhaal
verkondigen druipen
woorden langs het raam
somberheid verdicht
het minimale zicht
waarin licht verstrooid
wordt en alleen bewegen
nog signalen geeft
alsof leven
zich afspeelt in
een ongeziene vorm
van bestaan dat zijn
zin verloren heeft
strak trekt angst
klemmen op de borst
omdat de chaos stijgt en
diepe eenzaamheid naar
psychotische suïcide neigt
wil melker
02/01/2016
Pascal Janssen: | Zaterdag, januari 02, 2016 15:31 |
Mist en duister worden verdreven als het hart zich openstelt. Greetzzz Pasje |
|
september: | Zaterdag, januari 02, 2016 14:33 |
Dit mooie gedicht raakt me. Omdat ik weet heb van wat eenzaamheid en angst kunnen doen. En vervreemding van het volle echte leven. Heel goed verwoord gedicht Wil. | |
Anneke Bakker: | Zaterdag, januari 02, 2016 14:05 |
Straks wordt het weer lente Wil, verdrijft de somberheid hopelijk als groei en bloei ons weer verrast met de schoonheid van de natuur en de klemmen de borst ontlasten. Alle goeds, lieve groet en de zon komt door de wolken piepen. Anneke |
|
teun hoek: | Zaterdag, januari 02, 2016 11:38 |
ach wij moeten het van de vruchtbaarheid van die regen hebben. Fijn jaar Wil. th |
|
Auteur: wil melker | ||
Gecontroleerd door: wil melker | ||
Gepubliceerd op: 02 januari 2016 | ||
Thema's: |