Verzonken in gedachte liep ik over het pad
Het pad om je laatste rustplaats uit te zoeken
Het pad waar onwerkelijkheid werkelijkheid wordt
Het pad dat leidde naar Geert, je eerste grote liefde

Naast me loopt Patrick, je steun en toeverlaat, een rots in de branding
Onder zijn vleugels zag ik je weer tot leven komen
Een leven wat je zo verdiende en nodig had
Onze band werd nog hechter toen we een chalet kochten naast jullie
Wat kon ik genieten van de verliefdheid die ik zag

Maar ik maakte me ook zorgen, zorgen om je gezondheid
En toch ging je weer niet bij de pakken neerzitten en ging je maar door
Je wilde er zijn voor Patrick, de kinderen en zelfs voor ons
Een helpende hand was je nooit te gek
Hoe machteloos stonden wij, je naasten die jou niet konden helpen om deze strijd te winnen

Velen van ons vragen zich af hadden we niet dit of als we dat....
Maar niets kon het pad afbuigen dat jij moest belopen
Er is teveel om op te noemen wat we je nog hadden willen zeggen
Teveel herinneringen die we met je wilde delen

Maar om onwaarschijnlijke redenen was ons die tijd niet gegund
Dat wat we niet meer tegen je kunnen zeggen laten we achter in de herinnering aan jou
Dat wat jij niet meer kan beleven beleven wij voor jou
En weet dat je licht in een ieder van ons voortleeft

De kracht die jij uitstraalde gebruiken wij om door te gaan
Door te gaan met leven zo goed en zo kwaad als dat het kan
Wat jij achterlaat is verdriet maar ook zoveel goedheid
In die gedachte zullen wij verder gaan tot het moment van weerzien

Ik hou van je Bibi