Ik draai draadjes langs verstand
alsof er een verband bestaat
tussen wat nu is en ooit zo was.
Ik schaar knippend al het garen
dat je weefde en zo zeef ik
wat we waren of leken te zijn.
Het venijn van gelijmde lijnen
lineair, links of dwars langs elkaar
de knopen zitten door het kwaad.
Het is te laat dus wis ik spinsels
jouw verzinsels voor het leven
ik wil je ware aard vergeten.