Nafta
dit verleden herkent zijn
stemmen, verdooft het
licht tussen morgen en
avond, met handen die
houden, met daken die
het onweer weren. Dit
huis behoudt zijn muren,
ook als het kraken van
zijn vloeren de voegen
vult tussen de tijd en het
heden. Nog altijd posten
we brieven, openen we
deuren, 2x bellen, sluiten
we het boek, verdrinken
we in polymeren, daarom
branden schepen achter
ons, is er geen open zee,
herlezen we de toekomst
stemmen, verdooft het
licht tussen morgen en
avond, met handen die
houden, met daken die
het onweer weren. Dit
huis behoudt zijn muren,
ook als het kraken van
zijn vloeren de voegen
vult tussen de tijd en het
heden. Nog altijd posten
we brieven, openen we
deuren, 2x bellen, sluiten
we het boek, verdrinken
we in polymeren, daarom
branden schepen achter
ons, is er geen open zee,
herlezen we de toekomst
Over dit gedicht
| Auteur: Iniduo | 
|
|
| Gecontroleerd door: michris | ||
| Gepubliceerd op: 11 december 2015 | ||
| Thema's: | ||