juist stilte
je hoort de woorden niet
die geschreven staan in wolken
bij het passeren van de maan
zij verglijden in uitweiden
over ons bestaan
het komen en weer gaan
in scherp oplichten
tonen zij vaak het donkere
van onze werkelijke gezichten
hun zinnen rijgen wij
heel diep van binnen
tot eigen levensgedichten
juist stilte maakt herkenning
tot een mogelijk feest als
je poëzie van jezelf leest
wil melker
24/11/2015
Stroejaro: | Dinsdag, november 24, 2015 16:25 |
Prachtig! | |
Anneke Bakker: | Dinsdag, november 24, 2015 10:34 |
Deze poëzie is een feestje om te lezen Wil, ik geniet ervan in alle stilte. Warme groet uit het gure zuiden vandaag. Anneke |
|
teun hoek: | Dinsdag, november 24, 2015 09:44 |
de stilte is de kracht die tot nadenken brengt. h. gr. th |
|
ela: | Dinsdag, november 24, 2015 09:29 |
Natuurlijk, hpe slechter zij het voorstellen, hoe meer het in hun kraam te pas komt, al verdwijnt het wel vanzelf ela |
|
Willem B. Tijssen: | Dinsdag, november 24, 2015 08:20 |
Het zijn de gebeden en verwensingen uit de geest die je met jezelf confronteren als je ze onverhoopt leest. | |
Auteur: wil melker | ||
Gecontroleerd door: wil melker | ||
Gepubliceerd op: 24 november 2015 | ||
Thema's: |