Stillnoct in je lijf
is alsof je loopt op wolken
terwijl
ze onder je voeten wachten
tot wanneer je sterft
Ga nu maar kalmeren lieverd
de wolk is verweven
en raast nu
wild en onbezonnen
over de noorderzee
Maar Stillnoct komt terug
en de wolken lopen opnieuw vol
vol van verdriet en schuldgevoel
en zonder dat je het voelt
breekt de wolk op je hoofd
loopt leeg in je hart
en verdampt aan je vensterraam
Stillnoct
het komt en het verdwijnt
maar zolang ik besta
zal het altijd blijven bestaan
En ga nu maar kalmeren lieveling
leg je hier maar neer
de wolken verweven zich
ver achter de horizon
en zorgen voor nieuw leven
Stillnoct het kwam
en jij ging
- ik heel diep van binnen -
en nooit vinden we elkaar weer
tot de volgende wolken
zich aanmelden tegen het vensterraam