niemand zijn
ik deel warmte
aandacht en attenties
maar krijg geen
bevestigende blik
wel ogen die
niets anders zien
dan lege vertes slechts
gefocust op het eigen ik
hun lente is geweest
het grote feest van zomer
heeft de geest gegeven in
de herfst van het virtuele leven
nog maar 50 tinten grijs
voordat wit zal overheersen
in gelijk zijn aan elkaar
niemand zijn is dan niet raar
wil melker
20/10/2015
windwhisper: | Dinsdag, oktober 20, 2015 10:58 |
het voelt zo bedroevend en ik overdenk | |
ela: | Dinsdag, oktober 20, 2015 09:16 |
Ben je voor de buitenwereld niemand, dan kan je schreien en ongelukkig zijn. Maar weet dat niemand het recht heeft je te behoordelen of veroordelen, het ben jij zelf die je daden mag beoordelen. ela |
|
Anneke Bakker: | Dinsdag, oktober 20, 2015 08:37 |
Na het uitdelen van attenties wil men natuurlijk graag respons krijgen, gebeurt dat niet, ja dan voel je je iemand als niemand, als honderd tinten grijs terwijl men het feest van de zomer zou willen herbeleven. Rakend gedicht Wil. Warme herfstgroet. Anneke |
|
Mamke: | Dinsdag, oktober 20, 2015 08:35 |
Poeh indrukwekkend gedicht! Welke alweer ontroert.... Prachtig! | |
Auteur: wil melker | ||
Gecontroleerd door: wil melker | ||
Gepubliceerd op: 20 oktober 2015 | ||
Thema's: |