faalangstig bang
de dagen zijn
voorbijgegaan in
vele lagen van bestaan
natuurlijk was er groei
de grond geploegd
geschoond van stronk en steen
langs elkaar heen
in een verdeling die
seizoen en rol gebonden was
tot eigenheid
wat ruimte kreeg
en verder woekeren bleef
het samen schouwen
leek op houden van
liefde bleef faalangstig bang
tijd rijgt jaren
in een veranderend patroon
ieder kleurt en weeft zijn eigen droom
wil melker
13/07/2015
Pascal Janssen: | Dinsdag, juli 14, 2015 19:37 |
Prachtig, hoopvol en toch realistisch... Laatste couplet maakt het helemaal af, zowel het gedicht als de boodschap. Greetzzz en liefs Pasje |
|
september: | Dinsdag, juli 14, 2015 15:08 |
Een prachtig gedicht Wil met bijna tastbare beelden die je hierin schetst. Ik heb het een aantal malen herlezen. Sterk verwoord Liefs | |
teun hoek: | Maandag, juli 13, 2015 17:27 |
daar waar eigenheid woekert tegen gevende liefde in is het ploegen de bodem voorbereiden op het zaaigoed. th | |
Anneke Bakker: | Maandag, juli 13, 2015 09:40 |
Tussen allerlei patronen weef je altijd liefdesdraden die kleur geven aan het leven en de angst niet dieper gaat dan dromen. Mooie dag Wil, de zon faalt vandaag. Anneke |
|
windwhisper: | Maandag, juli 13, 2015 07:22 |
ik hang me op aan die laatste zin, "ieder kleurt en weeft zijn eigen droom" | |
Auteur: wil melker | ||
Gecontroleerd door: wil melker | ||
Gepubliceerd op: 13 juli 2015 | ||
Thema's: |