Sneeuwklokjes
Een veld van duizend sneeuwklokjes
verwelkomt de laatste groet
in wedergeboorte van je stervensuur
De tijd viel onherroepelijk stil
het leven splinterde,
viel in scherven uiteen
Bij een laatste ademzucht
stierven dromen duizend doden
met mij erbij
tussen vanavond en vannacht
ontwaakt mijn slaap de herinnering
aan een leven geleefd doch verloren
september: | Vrijdag, februari 06, 2015 16:28 |
Heel mooi schrijf je hier Kimmy. Beeldend en verstild in het gedenken van je vader. Sterkte x | |
SD Rio: | Donderdag, februari 05, 2015 23:45 |
Mooi om vaders's heen gaan zo te gedenken, heel puur.......veel sterkte ! |
|
snake642: | Woensdag, februari 04, 2015 21:53 |
prachtig kimmytje!:) pure poëtry! veel liefs |
|
Anneke Bakker: | Woensdag, februari 04, 2015 19:35 |
In dit gedicht heb je droefmooi de herinnering van je vader aangehaald Kimmy, het is wat Teun ook zegt: de sneeuwklokjes duiden op het nieuwe leven. Veel sterkte met warme groet Anneke |
|
teun hoek: | Woensdag, februari 04, 2015 19:21 |
juist de klokjes luiden het nieuwe in....om daarin op te gaan.Zou jouw Vader niet gewild hebben dat jij gelukkig leeft in hem h. gr. teun. Sterkte. |
|
Janny Scheybeler de Jonge: | Woensdag, februari 04, 2015 19:17 |
een prachtige nagedachtenis | |
Artifex: | Woensdag, februari 04, 2015 19:11 |
Heel mooi. Sterkte.... |
|
Nayeli: | Woensdag, februari 04, 2015 19:03 |
een pareltje dit! | |
wervelende regenboog: | Woensdag, februari 04, 2015 18:59 |
mooi om je vader zo te gedenken liefs wr |
|
kimmytje: | Woensdag, februari 04, 2015 18:14 |
Zes maanden is het vannacht. Wou dit even gedenken Het leek me ongepast als thema 'verjaardag' te plaatsen |
|
Markemans: | Woensdag, februari 04, 2015 18:14 |
Gohh hier val ik even stil van.. Prachtig geschreven heel sereen.. Invoelbaar zelfs.. | |