Jij bent degene die zover weg is
Zo dichtbij maar onbereikbaar
Ik wil je zien
Ik wil je spreken
Maar jij bent in jezelf gekeerd
De bladeren vallen
Welk getijde het ook is
Vrolijkheid was ooit
Ik zou je graag wat licht geven
Een baken om op te koersen
Weg uit de woelige zwarte zee
Om samen weer
Gelukkig te zijn
Aquarel: | Dinsdag, juli 07, 2015 18:43 |
Mooi hoor. Liefs, Aquarel |
|
Lia van der Fluit: | Zondag, januari 25, 2015 19:47 |
fictie,,,maar het zo ook gewoon geen fictie kunnen zijn he,,,inlevend gedicht ;) Lia x |
|
Janny Scheybeler de Jonge: | Zondag, januari 25, 2015 19:33 |
joh wat mooi heel lief schrijven |
|
kimmytje: | Zondag, januari 25, 2015 19:26 |
Héél mooi vind ik deze, Zo zacht verwoord, heel sereen Liefs Kimmy |
|
De kleine Vos: | Zondag, januari 25, 2015 19:04 |
ook in Fictie zitten veel van jezelf groetjes Sonja |
|
Auteur: Markemans | ||
Gecontroleerd door: michris | ||
Gepubliceerd op: 25 januari 2015 | ||
Thema's: |