Afscheid.

Het vestigt zich in je maag, waar het met kriebels eetlust doet vergaan
het slikken en weer doorgaan, verstomt, stompt in je maag en keert om
nergens was het gemakkelijk, makkelijk – wie zei dat het makkelijker werd?
hoewel dagen zich aaneen blijven rijgen, zijn het enkel uren, minuten
de tijd vergaat te langzaam, waar weken maanden worden en zelfs jaren
het is weg, je bent weg, het is kost slechts één moment van helderheid
daarmee zijn alweer bijna achttien jaren vervlogen, weggevlogen met jou
het zijn deze momenten die het missen laten opleven, laten roeren
één beeld, één foto en een afscheid dat nog als gisteren voelt – ver weg
maar altijd dichterbij, dicht bij, bij mij – al is het enkel in gedachten.