Hoogzwanger
Het geheim, de wording openbaart
Lang voordat ik er was, was ik er al
En ik was als een deeltje van het grote heelal
Als ik het moest omschrijven,
zouden alle woorden het niet kunnen zeggen
Zo groot was het en toch als er één deeltje zou missen,
het zou niets zijn
Toen ik zo keek,
zag ik dat het nogal een chaos leek
De waarheid en de leugen,
de liefde en de angst,
het leven en de dood
Het zwart en het wit.
Wat moesten de mensen veel leren
En niemand die het begreep, ze lieten voor zich denken, geen waarom?
En iedereen was druk, ze hadden wel een klok, maar geen tijd
De zon schreeuwde tranen, de maan treurde
Er was geen dag, er was geen nacht, wel 24 uur
Geen ogen die straalden, geen bloemen die geurden
Geen vlinders die kleurden,
Mens en dier op de vlucht
De hele aarde zucht
Toen was er een geest die zei: er zij licht
En als een kind dat wordt geboren
Knipperend met haar ogen
Verblindt door zoveel vrijheid
Geen dag te vroeg, geen dag te laat
Waar één dag is als duizend jaar
En duizend jaar als één dag
Niet zeven dagen verloren
Maar de eeuwigheid geboren
Waar waarheid was te zien, verdween de leugen
Waar Liefde woont, vluchtte de angst
Toen stierf de dood en werden ze geboren
De mensen deden hun natuur,
heerst niet
maar dient,
kent het goede en kent het kwade
Toen kwam de rust, de mensen die weer dachten
De levensles en zagen dat het goed was,
wij voor het eerst, lachten
Het was de laatste dag die de eerste werd
De schepping volgroeit, het Leven geboren!
Haar plan voltooid
Zou de Schepper zijn schepsel niet kennen?
Zou de Alwetende het niet geweten hebben?
Zou de Almachtige het niet bestuurd hebben?
Lang voordat ik er was, was ik er al
En ik was als een deeltje van het grote heelal
Als ik het moest omschrijven,
zouden alle woorden het niet kunnen zeggen
Zo groot was het en toch als er één deeltje zou missen,
het zou niets zijn
Toen ik zo keek,
zag ik dat het nogal een chaos leek
De waarheid en de leugen,
de liefde en de angst,
het leven en de dood
Het zwart en het wit.
Wat moesten de mensen veel leren
En niemand die het begreep, ze lieten voor zich denken, geen waarom?
En iedereen was druk, ze hadden wel een klok, maar geen tijd
De zon schreeuwde tranen, de maan treurde
Er was geen dag, er was geen nacht, wel 24 uur
Geen ogen die straalden, geen bloemen die geurden
Geen vlinders die kleurden,
Mens en dier op de vlucht
De hele aarde zucht
Toen was er een geest die zei: er zij licht
En als een kind dat wordt geboren
Knipperend met haar ogen
Verblindt door zoveel vrijheid
Geen dag te vroeg, geen dag te laat
Waar één dag is als duizend jaar
En duizend jaar als één dag
Niet zeven dagen verloren
Maar de eeuwigheid geboren
Waar waarheid was te zien, verdween de leugen
Waar Liefde woont, vluchtte de angst
Toen stierf de dood en werden ze geboren
De mensen deden hun natuur,
heerst niet
maar dient,
kent het goede en kent het kwade
Toen kwam de rust, de mensen die weer dachten
De levensles en zagen dat het goed was,
wij voor het eerst, lachten
Het was de laatste dag die de eerste werd
De schepping volgroeit, het Leven geboren!
Haar plan voltooid
Zou de Schepper zijn schepsel niet kennen?
Zou de Alwetende het niet geweten hebben?
Zou de Almachtige het niet bestuurd hebben?
Reacties op dit gedicht
| Hans Winter: | Donderdag, december 11, 2014 21:18 |
| 'er zij licht' voor de donkere dagen om met ons waar te maken dat wij dit onder ogen gekomen te dienen in zijn gaan zien. groetje, hans |
|
| Lia van der Fluit: | Donderdag, december 11, 2014 20:56 |
| Carpe Diem De dagen zijn te kort te kort naar mijn zin steeds weer een einde terwijl ik smacht naar het begin De eerste keer jou zien de eerste keer jou kussen voor alles is een eerste keer dat weten we ondertussen Toch duren dagen te kort ze duren mij niet lang genoeg het einde is alweer in zicht en is het zo weer morgenvroeg Lia x |
|
| Lia van der Fluit: | Donderdag, december 11, 2014 20:41 |
| prachtig,,, Lia x |
|
| september: | Donderdag, december 11, 2014 19:14 |
| Heel heel mooi. Het voelt van binnen bij het lezen en vind het prachtig Der Nis. Liefs |
|
| kimmytje: | Donderdag, december 11, 2014 16:32 |
| Tjonge jouw schrijven is op zich al een openbaring, hoe je het weet te verwoorden! Prachtig Liefs Kimmy |
|
| wervelende regenboog: | Donderdag, december 11, 2014 14:32 |
| een gedicht om nog eens over te lezen en goed te laten bezinken graag gelezen |
|
| Roselynn: | Donderdag, december 11, 2014 10:42 |
| mooi! 't blijft een openBaring! |
|
Over dit gedicht
| Auteur: Der Nis | 
|
|
| Gecontroleerd door: christina | ||
| Gepubliceerd op: 11 december 2014 | ||
| Thema's: | ||