De stoel.
de buddha zuigt bedachtzaam
de lepel snijdt zijn lippen
splijt tot zoute partjes
op een zilver zagen van zijn tong
nu dragen electroden
de lege dromen uit zijn brein
stromen over revolutie
een democratie van het zijn
niemand stemt en stilte
schudt haar schouders van de plicht
de buddha zaait zijn eerste twijfel
een bijl een boom van licht
tot bloedens bijtend op het bit
van eenvoud nu verlicht.
Reacties op dit gedicht
| september: | Woensdag, oktober 08, 2014 19:11 |
| Heel erg goed geschreven | |
| Fairouz: | Woensdag, oktober 08, 2014 13:46 |
| ik herken de opmaak , de eenvoud ervan en ook de schrijfstijl ( zaten we elders dan had ik je geraden -smile- ) mooi gedicht , Fairouz |
|
| DrieGeetjes: | Woensdag, oktober 08, 2014 13:17 |
| Zo! Dat was heerlijk om te lezen, milamber. :) | |
| windwhisper: | Woensdag, oktober 08, 2014 11:56 |
| ja tjonge, als laatste, wat ik ga lezen bewaard ik vind het doodgewoon meer dan goed liefs Cobie Goede middag |
|
| Janny Scheybeler de Jonge: | Woensdag, oktober 08, 2014 03:15 |
| met mobar eens | |
Over dit gedicht
| Auteur: milamber |  
|
|
| Gecontroleerd door: milamber | ||
| Gepubliceerd op: 08 oktober 2014 | ||
| Thema's: | ||