DrieGeetjes: | Vrijdag, september 19, 2014 00:04 |
Baie, baie goed, hierdie gedig, Stanislaus. Ek het nie geweet dat jy 'n suid-afrikaan was? :) In die afrikaans lees die gedig beter. Danki vir die genot, en ek stuur dit deur na 'n vriendin van my! |
|
Janny Scheybeler de Jonge: | Donderdag, september 18, 2014 23:47 |
mooi heel mooi gedicht |
|
kimmytje: | Donderdag, september 18, 2014 21:38 |
Prachtig! Ook heel goed dat je de 'vertaling' in bijhorende reactie hebt geplaatst. Een heel bijzonder gedicht dat ik met graagte ben komen lezen Liefs Kimmy |
|
Stanislaus Jaworski: | Donderdag, september 18, 2014 20:26 |
Een man slentert rond in de hof verslijt onder zijn zolen kronkelpaden tussen de verscholen witte gebouwen Het vliegend zaad van een vlier tikt droog en hard het voorhoofd aan maakt zo verdeelde gedachten één Het zou een meteoor kunnen zijn maar neen, er is niets ongewoons geen gat dat van voor naar achteren loopt Het hart klopt onvervaard en gedachten ruisen in regelmaat, voeten luisteren nog hernemen hun zwalpende vaart, gesteund door een wit met rode wandelstok Achter de bloeiende kastanjeboom wacht jij met ogen op de deur gericht |
|
Auteur: Stanislaus Jaworski | ||
Gecontroleerd door: Brenda | ||
Gepubliceerd op: 18 september 2014 | ||
Thema's: |