Daar sta je, klein, onzeker en te dik
Alles om je heen valt weg, zo ook jouw ik

Stuurloos en onzeker is hoe dit jongetje zich voelt
Het lukt niet, het kan niet, is wat hij bedoelt

De leegte vult zich met teer en met een vlam
Het vuur verspreid zich, de angst blijkt klam

Geen verschil, dat keert telkens terug
De onzekerheid zijn druppels over de rug

Een façade is wat ik ben, zo klinkt het in zijn hoofd
Gevangene in eigen ik, zijn geest blijkt verdoofd.

Dieper en verder lijkt het steeds te gaan
De wereld draait door, dit jongetje blijft staan

Kleiner en dikker is wat dit jongetje word
Zijn buik slinkt maar zijn vertrouwen verdort

De mensen zijn lief, blij en vertrouwd
Maar dit jongetje ziet alleen de grote fout

De fout ben ik, is wat dit jongetje denkt
zijn ik is kwijt, zijn hoop gekrenkt

Tergend traag verloopt de eeuwige tijd
Maar met tijd blijkt verbetering ook een feit

Dit jongetje, klein, onzeker en veel te dik
moet weer op zoek naar zijn echte ik.