Allah akbar.
Onder het puin van duizend bommen,
Zoekt een vader naar zen kind, en vind.
Zijn bloedend kind, zijn stervend kind.
Een moeder weent een vader breekt.
Waarbij hij naar ‘t hiernamaals smeekt.
“ Allah akbar!! ”
d’ Oerkreet die ten hemelen stijgt.
Maar Allah slaapt, de hemel zwijgt.
Alleen de bommen blijven spreken.
Een volk gaat zich op kinderen wreken.
Heeft de holocaust dan niets geleerd?
Volkeren moord... Dat is verkeerd!