marchiano di noche: | Zaterdag, juli 12, 2014 23:15 |
doet me zuchten. voelt als een traag bezinksel, dat groeiende tot clusie gekomen te zijn. van traan, niet willen zien, maar wel zo voelen. van proberen steeds. Jij heel en helemaal erin staand, de ander steeds minder, korter in alles... ongeduldig ook. ik voel je mooie herinneringen die eens waren, die je geloven wil, en eerst als houvast diende, van zo kan het ook.. wSorry voor mijn openhartigheid van gevoelig zijn. daar het misschien onbewust raken doet. fijne avond en wens je sterkte |
|
september: | Zaterdag, juli 12, 2014 21:21 |
Dat is heel moeilijk en triest. je hebt het heel mooi verwoord. Liefs | |
gedichtenlady: | Zaterdag, juli 12, 2014 20:47 |
Ik leef met je mee ... :( liefde kan iets moois zijn, Maar ook verdriet en pijn bezorgen ... En ook bedrog ... Wel mooi gedicht :) Groetjes Raissa |
|
vagebond: | Zaterdag, juli 12, 2014 18:33 |
Woorden zijn de geloften, die door daden moeten ingelost, zoals goud garant staat, voor het papieren geld. Wanhopige liefde tegen beter weten in, verwoord door dit schiterende gedicht. |
|
Auteur: snoezeloes | ||
Gecontroleerd door: michris | ||
Gepubliceerd op: 12 juli 2014 | ||
Thema's: |