.



bist ûnskuldich, leave


ûnder de blommen dyn ingelgesicht
wjukken tekene fan sinnebanen
bist wier sa ûnskuldich leaf

doe’tst hieltyd minder ietst en dronkst
hongen dyn rûne foarmen noch
yn dyn klean, ton sur ton

rokich oer myn fragen leinen
de runen dy’t de hûd útlutsen
mar dyn eagen baarnden, o

wat baarne se blau, mem
troch dyn frissele hier
omkrânse, dit gouden medaljon




ben je onschuldig, lief


onder bloemen je engelengezicht
banen zon tekenen vleugels
ben je echt zo onschuldig lief

toen je steeds minder at en dronk
hingen je ronde vormen nog
in je kleren die ton sur ton

geurig over mijn vragen lagen
de runen trokken je huid uit
maar je ogen brandden, o

wat branden ze blauw, mama
door je gevlochten haar
omkranst, dit gouden medaillion




.