- -* - - *- - -* -
woordbloemen
wat zal ik zeggen nu alle woorden bloemen geven
in de tuin is niet het anders, elk jaar dat verschijnt
knoppen ontluiken, takken breken, dood is overal
over handen groeien ook gebarste jaren zichtbaar
een hart wat soms gesnoeid, de kamers leeggemaakt
wie had makkelijk of praatte zodat maan genas
iemand uit zicht herkent nog wat geen leven heeft
ook de bloemen zijn van jaren en vrouwenfleur
het boek verkoopt zichzelf niet meer en sluit af
van alle kanten zie ik mijn hoofd dat tolt langzaam
bij de bloemwinkel lacht het ongekocht en verlepte
lucht buiten beneemt me alles waar ik vliegen hoor
voor even lijkt het verkeer mij te willen grazen
rent mijn bloed tot aan de huid van onvermogen
waar de voeten willen heen is niet van belang
- - *- - - *- - - -* -