je zit op je bed
een kussen tussen je armen
stille muziek
je denkt
hoe moet het verder tussen ons
je denkt
je dwaalt weg
de muziek wordt stiller
de tranen stromen over je wangen
zo kan het niet verder
je ziet hem heel graag
maar hij kwest je
laat hem gaan
hij is het niet waard
je denkt,je kan niet meer slapen
je zit op je bed en je kijkt voor je
morgen zeg ik het
denk je bij je eigen
maar het wordt altijd uitgesteld
je vrieden zegge"je vertrouwt
hem niet meer dus laat hem gaan"
nu laat je hem gaan
maar je hebt spijt nu weet je
dat je hem kwijt bent
kwijt vooral altijd