Vier mei
Twee minuten staan wij stil
twee minuten is het land
aan de vliegende duiven
de hemel die boven ons reikt
Twee minuten is ieder alleen
zijn we allemaal samen
vol gedachten, verhalen
verzwegen woorden, vermoorde waarden.
Tegen de laarzen van het gelijk
het vertrappen van menselijk geluk
de taal van de liefdeloosheid
de harten van prikkeldraad.
Denk niet , het waren maar de nazi’s
het was alleen maar daar en toen
ook nu wanen sommigen zich superieur
ook nu worden mensen geïsoleerd.
Worden ze als minder gezien
omdat ze homo zijn
omdat ze Marokkaan zijn
of ‘anders’ zijn dan ‘wij’
Daarom moeten we kunnen zwijgen
moeten we durven schreeuwen
Het leven komt ons allen toe
Daarbij staan we even stil!
Reacties op dit gedicht
| Jose van Rosmalen: | Zondag, april 27, 2014 21:01 |
| dank Janny en Aquarel! | |
| Janny Scheybeler de Jonge: | Zaterdag, april 26, 2014 19:21 |
| en dit heb je nu eens goed gedaan!! | |
| Aquarel: | Zaterdag, april 26, 2014 19:13 |
| We zijn niet hetzelfde, maar wel allemaal gelijk. Liefs, Aquarel |
|
Over dit gedicht
| Auteur: Jose van Rosmalen | 
|
|
| Gecontroleerd door: christina | ||
| Gepubliceerd op: 26 april 2014 | ||
| Thema's: | ||