genees me met vergiftiging
Verplicht
in het
verleden,
volledige reset.
Deed
door mijn
aderen stromen,
genees me
met vergiftiging.
Leven niet
meer zeker.
Ziekmakend
even, stil gezet...
Met sporen
onuitwisbaar,
chemogif
gevolgen.
In dagelijks
doen en laten,
zo duidelijk
nog aanwezig.
Iedere dag
weer een gegeven.
Ondanks
de bittere na
smaak van kuren
in mijn bloed.
Proeft het
hier zijn,
mogen wezen...
Smaakt het leven
nog steeds zoet.
Reacties op dit gedicht
| onkruyd: | Dinsdag, april 22, 2014 21:21 |
| Dank je, gelukkig alweer 4 jaartjes achter me maar merk iedere dag nog de afbraak van de chemo,.. mja mag niet klagen vind ik :-) | |
| Aquarel: | Dinsdag, april 22, 2014 20:18 |
| Erg zwaar voor je, maar mooi beschreven. Sterkte, liefs, Aquarel |
|
| Marloes Hendriks: | Dinsdag, april 22, 2014 19:37 |
| Laat de zoetheid overwinnen! | |
