Ik zie het nog steeds voor me.
"Jouw ogen."
"Jouw Tranen..."
Je was zo bang.
Ook mij deed dat zeer.
En nu nog,
elke dag opnieuw.
Elke dag herhaald het zich weer.
En elke dag,
duurt nu zo lang.
Ik mis je.
En nu ik zo intens naar jou verlang..
Ben je niet meer op mij heen.
Ik zei:
"Samen zijn we sterk."
"Samen kunnen wij de hele wereld aan."
"Samen zijn wij één!""
Maar nu zie ik alleen nog maar mijn tranen.
Mup, ik mis jouw, om mij heen.
"Dit is toch niet de wereld?"
Zonder jou, ben ik alleen.
Kan ik de wereld niet meer aan.
"samen waren we één"