Voorbijgaand verdriet.
Magnoliablad
valt op de stenen
de lentepracht heeft afgedaan
zo lees ik tranen
van zo velen
de freaks die reiken het mij aan.
Je zou het volle
willen houden
je proeft de afbraak om je heen
een wonderstaf
willen hanteren
doch je staat kansloos heel alleen.
Wij hangen samen
in bestemming
die ieder wacht , die ieder voelt
toch blijft het leven
in ons trekken
wij zijn voor leven toch bedoeld.
Hij heeft dit einddoel
overwonnen
Pasen getuigt van nieuw bestaan
nieuw leven dat
ons is geschonken
om eeuwig in dat beeld te staan.
Verdriet hangt
veelal aan de kijker
wie het betreft verlangt naar rust
dat hem in
Paasgroet toe zal vallen
waarin de hemel aarde kust.
Ons leven heeft
een eigen waarde
waren geliefd , vol dankbaarheid
wij deelden en wij
mochten genieten
in de ons aangereikte tijd.
Doch de bestemming
ligt in eeuwig
waar vrede ons geheel omhult
waar geest en ziel
zich in vernieuwen
en al ons wensen is vervuld.
Th.