Wij wentelen met geweld, weten onze plaats
met elke omgang dichter
dichter bij de warmte die straft
geketend tussen wieg en graf.
We vluchten.
Schieten weg tussen schaduw en ijs
afstand in de duisternis
en het lukt, de stilte als verstekeling
draait ellipsen om de zon
een anker tussen atomen
een werkelijkheid om van te dromen.
We vallen.
Bij terugkomst branden wij met ander vuur
schiepen we het weten
verkrachten nu de haat
voegen woord bij daad
en spreken van wetmatigheid.
We voelen.
Wij chemisch gebonden
genadeloos verwant
en vouwen - nee forceren
liefde uit verband.
Auteur: milamber | ||
Gecontroleerd door: | ||
Gepubliceerd op: 06 april 2014 | ||
Thema's: |