Rotsen
Weggestopt en verpletterd
rotsen dwingen je te gaan
naar de vergeten plekken
op deze koude aarde en,
alleen moet je verder
al de vreugde passeren
loop je langs mij
en zie je het,
kleine hart dat mij staande houd
diep weg in mijn gedachte
zit ik op de rots
te staren naar de lange weg,
die jij afleggen moet.
Reacties op dit gedicht
Over dit gedicht
| Auteur: xxitsme | 
|
|
| Gecontroleerd door: pantarhei | ||
| Gepubliceerd op: 22 maart 2014 | ||
| Thema's: | ||