Lieve leerkracht, lieve Mevrouw V.K.
vorige week(15/05/2002) vernamen we het slechte nieuws...
Het was een shock!
Je was er niet meer...
De tranen rolden over onze wangen...
vragen blijven in ons hoofd rond spoken...
Waarom, waarom, waarom?
Niemand kan daar een goed antwoord op geven!
We weten dat je vocht tegen de vreselijke ziekte.
We zagen je pijn niet...
je bleef sterk!
Je had moed en vocht er tegen.
We begrijpen het niet.
De klas is er diep door geraakt.
Het doet raar... twee maanden geleden stond je nog voor de klas... na de vakantie bleef je thuis omdat je weer ziek werd!
Het is vreselijk...
Je was een goede leerkracht die er alles voor deed om er voor te zorgen dat we geen rode cijfers hadden op ons rapport!
Je gaf ons na't school zelfs bijles...
Je bleef ons steunen bij moeilijke periodes.
Je was onze klastitularis,
een leerkracht Frans,
een vriendin...
Mevrouw,
ik vind het zeer jammer dat dit is moeten gebeuren en dat we geen afscheid hebben kunnen nemen!
Ik vond u een schitterende leerkracht!
Ik en de andere klasgenoten zullen je nooit vergeten!
Donderdag kunnen we een soort van afscheid nemen van jou!
Mevrouw...je blijft diep in ons hart!
*4 Kantoor A*