Moewillig
Vermoeidheid staat me het voelen toe,
van gevoelens met intensieve bodem,
die klaarwakker niet bestaan.
Realiteit wordt gecamoufleerd,
tot mijn metafysische wereld,
waar ik zo sterk in geloof.
Emoties zijn het land,
waar Koningin Liefde heerst met ijzeren vuist,
en dat ik slaapgebrekkig bega.
Daar mijn ogen vochtig toeglijden,
daar zintuigen duchtig worden verstoord,
kan ik in moeheid enkel sensitief nog leven.
Reacties op dit gedicht
