Gewauwel
tekortgeschoten heeft onze tijd
herinneringen slinken liefste, de wond heelt
het litteken heeft zich vereend met het weefsel
mijn geheugen laat me steeds vaker ik de steek
vertel me hoe jouw gezicht eruit ziet
teken het op mijn netvlies, liefste
verlaat mijn gedachten toch niet!
herinneringen slinken liefste,
mijn jurk gestikt voor het bal
van voor het jaartal nul,
we leven in Alexandrië, caesar mio!
wellicht ben ik krankzinnig geworden
zonder jouw liefde
ben ik rijp voor het gekkengesticht
aanvaart mijn toenadering, liefste
poëzie is soms een lijpe bedoening waaraan ik
me toegeef op een helder moment