oh, moeder der moeders hoe groot is mijn eer
u hier te mogen treffen is enkel het besef van mijn ziel
daar mijn aardse ogen wennen noch kunnen geloven
aan het heugelijke beeld

haar blik week geen moment van het boek
alsof ik niet bestond in haar perspectief
bleef ze teksten reciteren over het hoogste goed

opgelaten en gegeneerd wilde ik rechtop staan
maar hoe hard ik ook probeerde bleek ik niet bij machte
te kunnen ontsnappen aan de geldende zwaartekracht

ik verslapte, mijn ledenmaten als die van een lappenpop
Aisha lachte summier, legde het geschrift
tussen ons beiden te rusten neer

Luister daar huiver hier geen plaats bezit,
In dit oord, tussen deze oevers vloeit zijn ratio, zuiver en puur
volg de tegenovergestelde richting van de golven
naar het mond van de blauwe bron

voordat mijn verstand alles vatten kon,
voelde ik een stuwing in mijn rug
zwom ik net een zalm in het paringsseizoen
tegen de stroming in



daar waar het water ophield, werd ik als het ware
bij de voet van een parelwitte berg uitgespuwd
het landschap eromheen oogde donker
en ruw in vergelijking met die daarvoor

ik weet niet waar de kou die zich ineens meester
van mij maakte vandaan kwam;
de natte kleren om mijn sjofele lijf
of door de wind die er heerste
en steeds mijn balans in het geding wist te brengen

toen ik eindelijk bij machte was rechtop
te staan, rillend en waarschijnlijk blauw
zag ik schaduwen verschijnen en verdwijnen
als een diavoorstelling op de witte verhevenheid

hoe gefixeerd ik ook keek, van afstand
dan weer van heel dichtbij, bleef het schouwspel
tevergeefs, onbeduidend voor mijn geest

vermoeid liet ik mijn zware lijf vallen op de grond
op datzelfde moment hoorde ik
allerlei geluiden die mij deden denken aan
de huiselijke taferelen uit mijn jeugd

ontroerd door het ontwaren van moedersstem
die een franse chanson zong
begon ik zachtjes te huilen daar ik haar
zien noch voelen kon

met de hoofd tussen de knieën, ineengekrompen
als een beangstigd pissebed
leed ik pijnen die ik aan geen ander linken kon

kom sta op, trotseer de lasten opdat het schoon
zich openbaren kan, jij deelgenoot wordt
van het geen jij lang verloren bent

sprak een stem tot mij