't Is zo moeilijk te omschrijven,
Al het verdriet,
Helemaal over gaat het niet.
Al het oude komt weer terug,
De herinneringen van m'n oude klas,
Die ik al vergeten was.
Ik was weer zo gelukkig,
Ik had ook weer lol,
Met kinderen van mijn nieuwe school.
Er kwam wel wat tussen,
Het was maar even,
Daarna kon ik weer verder met mijn leven.
Dacht ik,
Ineens stortte het in elkaar,
Mijn ouders gingen uit elkaar.
Ik wilde het niet geloven,
Ik kon het niet geloven,
En liep huilend naar boven.
Bij wie moet ik gaan wonen,
Hoe moet ik verder leven?
Die vraag had ik maar heel even.
Het werd nog erger,
Mijn vader ging bijna gelijk weg,
En later kwam pas uitleg.
Hij had een ander,
Ina heet zij,
Nou m'n vader mocht even oprotten van mij.
Wat moet ik nou gaan doen,
Ik weet het nog niet,
Het doet me nog zoveel verdriet.
We hebben nu een nieuw huis,
Hoe ik verder wil moet ik nog verzinnen,
Maar ik kan wel weer opnieuw beginnen.
Hopelijk gaat het snel wat beter,
Zodat ik weer altijd vrolijk kan zijn,
En mijn leven weer fijn kan zijn.
Zonder m'n vrienden had ik het niet gered,
Ik ben ze zo blij met hen,
Het komt door hen dat ik weer verder ken.