Flisten van het verleden.

Bijna weer een jaar voorbij.
Toch krijg ik veel beelden voorbij.
Beelden, hoe u er bij lag.
Liggend en vragend of ik naast u wou zitten.
Met u hand vast, me tranen in te houden.
Toch heeft u gestreden. en op het laatste moment had u nog veel humor.
Maar toch, word u erg gemist.
Als of elke dag een nieuwe start is. waar u nog leeft.
Dat de flitsen maar een nachtmerrie is geweest.
Dat u mij nog aan kijkt met een goed keurend gebaar.
U was mij oma een oma die van alles deed.
Sterk. Vriendelijk en oprecht.
flitsen van het verleden.
Flitsen die op me netvlies vast zit.
Beelden die ik niet gauw kwijt raak.
En waar door ik u steeds meer mis.
Brengt me in het duister.
Mijn favoriete oma.
Mijn oma waar ik altijd graag naar toe wou.
Mijn oma waar je altijd welkom was.
Flitsten van het verleden.
Zittend thuis zonder iets door te hebben.
Het bekende verhaal, er wordt gebeld met al wetend dat het niet goed met mij oma ging.
Het slechte nieuws.
Met me moeder en mijzelf naar het ziekenhuis fietsten.
En daar ligt me oma op bed.
De sfeer verlaagt zich meteen.
Deel van de familie was er ook al.
Om nog een blik op t vangen van onze oma.
Het leek allemaal er niet beter op te gaan.
De volgende dag. kregen we te horen dat onze lieve oma er niet meer was.
Me oma had het mooiste graf rond het graf, palmbladeren. orchidee wat me oma altijd in haar huis had.
de mooiste bloemen ooit.
Het blijven flisten van het verleden.
En als ik ze zie. dan schiet ik vol.
Ik mis u oma.....