de woede, de pijn
De woede verscheurt mij
in duizenden delen
De woede diep in mij
wie kan het wat schelen?
De pijn van verleden
nooit een plek verworven
de pijn in het heden
nog steeds niet gestorven
De woede om het leven
wat door niemand wordt gesnapt
De woede om te geven
Diep van binnen ben ik geknakt
De pijn van het breken
om het leven dat ik lijd
de pijn en de steken
wanneer raak ik het kwijt
de woede van de eenzaamheid
die niemand in mij ziet
de woede die mij snijd
voelen wil ik het niet
De woede, de pijn
de tranen van binnen
wie zal het zien, wie zal het zijn?
in duizenden delen
De woede diep in mij
wie kan het wat schelen?
De pijn van verleden
nooit een plek verworven
de pijn in het heden
nog steeds niet gestorven
De woede om het leven
wat door niemand wordt gesnapt
De woede om te geven
Diep van binnen ben ik geknakt
De pijn van het breken
om het leven dat ik lijd
de pijn en de steken
wanneer raak ik het kwijt
de woede van de eenzaamheid
die niemand in mij ziet
de woede die mij snijd
voelen wil ik het niet
De woede, de pijn
de tranen van binnen
wie zal het zien, wie zal het zijn?
Reacties op dit gedicht
| Allysson: | Zondag, november 08, 2015 16:53 |
| Wederom een heel mooi, voelbaar gedicht. Herkenbaar ook voor mij en vele anderen denk ik. ik hoop dat het fijn was om je woede in dit gedicht in ieder geval een plekje te geven, want daar is het veelal naar opzoek - (h)erkenning, daar vindt het rust, zodat wij weer verder kunnen zonder deze extra bagage. xXx ally | |
Over dit gedicht
| Auteur: -*me*- | 
|
|
| Gecontroleerd door: Sheena | ||
| Gepubliceerd op: 09 september 2013 | ||
| Thema's: | ||