Het ene moment een lach.. het andere moment een traan,
omdat ik je zo graag mag en niet wil zien gaan.
Als er geen plaats is bij velen, dan wel bij mij, een vriend gaat niet vervelen, sterk aan je zij..
Eens riepen velen aan, ook zij zullen weer gaan, een vriend zal nooit vergaan en blijven bestaan, zoals de zon en de maan.
zoals de sterren en de stranden , en de bergen in die landen , zal mijn hart jou blijven vereren , niet een maar duizend keren.. ja als de bliksem en de zeeen en de kerken en moskeeën zal ik wachten, huilen , zitten..
zal ik hopen lachen bidden
susan amid