Ik kwam dagelijks bij jullie binnen
je plaagde zuchtend als ik mijn hoofd weer naar binnen stak
Want je dochter en ik waren beste vriendinnen
ik voelde me zo bij jullie op je gemak
Ik denk aan de smoesjes die we verzonnen
omdat we niet naar je toe durfde gaan
Om te zeggen dat ik met roken was begonnen
uiteindelijk met knikkende knieën toch maar gedaan
Omdat ik met jullie mee op vakantie mocht
jullie waren zoveel jaar getrouwd
We hadden zorgvuldig een cadeautje gekocht
want het voelde bij jullie zo vertrouwd
We hebben briefjes op de trap gelegd
in de hoop dat jij ze zou lezen
Om er daarna achter te komen dat je ze alleen had verlegd
dat ik je kon vertrouwen had je bewezen
De vriendschap van toen is er niet meer
het is langzaamaan gesleten
Dus ook jou zag ik al lang niet meer
maar ik ben die tijd nooit vergeten
Ik ben toch jaren bij jullie over de vloer gekomen
ik heb je dus toch echt gekend
Daarom de brok nu in mijn keel
nu ik hoorde dat jij er niet meer bent
*De moeder van mijn oude beste vriendin is overleden, las ik via facebook. Vandaar dit gedicht*