Tijd bedankt.
Op het netvlies gegraveerd,
De heerlijkheid alleen al.
Bewegend als een bloem,
Dansend op de wind,
De kleuren die overkomen en mij doen raken.
Elke kleur een ander gevoel,
Elke beweging een dans zo krachtig,
Want ook al was het bewegen niet veel,
Ook al was de stilte daar,
De kleuren zeiden veel,
En de bewegingen prachtig,
Het stralen van de maan,
Dat gedachten eb en vloed liet binnenkomen.
Ik zag het goud golven op het ritme,
Voelde de aanwezigheid,
Het amuseren van het uitgelichten,
Tussen al het gros van de nacht.
Te vergelijken met honderden zwarten stippen,
Maar een er tussen,
Helder, puur en zuiver licht,
Waar alle kleuren in zit.
Zie ik nog de blikken volgen,
Gericht op iets anders,
Maar in verbinding met mij,
In het voorbijgaan van de momenten.
Voelbaar die aanwezigheid van,
Net koud binnen treden,
En gelijk de warmte gespot,
Tussen al die warmte bronnen,
Was dit de enige die in kleur.
Het bracht me bij mezelf,
Zoals water de boot,
Doet spiegelen,
Door de varing heen van tijd.
Nou geloof mij,
Die ervaring geraak ik nooit kwijt,
Doet mij ook stralen,
Verwarmen van binnen uit.
Het is moeilijk te omvatten,
Te begrijpen net zo min,
Maar door het beeld en gevoel van gister,
Heeft het leen voor mij steeds meer zin.
Doe ok tijd of toeval bedanken,
Een avond om van te janken,
Maar dan tranen van geluk,
Maar gedachten en gevoelens,
Kunnen niet meer stuk.