Schenen de verhalen niet prachtig
Die ik tekende voor je ogen
Weinig! wisten we toen
Maar het was goed
Om eventjes verheven te zijn
Zelfs het lijden scheen zo zoet
De enige twee denkende wezens
Want de rest werd naar verdoemenis gestuurd
Weinig wisten we, bedenk ik nu met spijt
Wees gehoed, sommige gevaren hebben geen naam
Daar hadden we nog nooit van gehoord