de is voor mij nog zon lange weg te gaan
en die zal ik alleen moeten doorstaan
nou moet ik met de pijn en de verdriet
leren leven helemaal alleen
want nou is er niemand meer om mij heen
die mij helpt om de goede dingen over mezelf te waarderen
dat moet ik nu zelf proberen
ik voel me ineens zo onzeker en zo klein
en ik voel opeens weer zon pijn
zoveel haat tegenover mijzelf en die mensen
dat ze van mij hielden was een van mijn grootste wensen
maar ik moet ermee leren leven
want niemand die mij kan geven
wat ik zo graag hebben wou
iemand die mij moederliefde geven zou
iemand die gewoon echt van je houd
iemand die je echt vertrouwd
iemand van je eigen bloed
ik weet zeker dat dat goed voelen moet
dat je weet dat er altijd een moeder voor je is die je steunt
want een moeder is toch degene waar je altijd op leunt
het voelt vreselijk dat gemis
het gevoel dat mijn eigen moeder er niet voor mij is