in zijn ogen eeuwigheid
in ontmoeten
was er nog
een minzaam groeten
ik keek hem aan
geen bloeddoorlopen ogen
meelij of een traan
of ik nog schulden had
zaken af te handelen
informeerde hij bij het wandelen
ik vroeg hem naar de tijd
hij lachte raadselachtig
met in zijn ogen eeuwigheid
ineens was hij verdwenen
een stervenskoude wind
streek langs mijn benen
wil melker
25/02/2013
Anneke Bakker: | Maandag, februari 25, 2013 17:56 |
Ook leven en dood gaan hand in hand Wil, alleen bij het loslaten strijkt de ijskoude wind heel gevoelig langs je benen... Een werk dat diepe indruk achterlaat. Hartelijke groet en mooie avond. Anneke |
|
teun hoek: | Maandag, februari 25, 2013 14:00 |
een diep ervaren van komen en gaan. h. gr. teun |
|
wervelende regenboog: | Maandag, februari 25, 2013 11:43 |
je hebt nog tijd gekregen om te doen wat je moet doen? een indrukwekkend schrijven! liefs wr |
|
Quicksilver: | Maandag, februari 25, 2013 09:21 |
weer bijzonder verwoord, het raakt de kern van leven en dood.. |
|
Miss_AngelOfFire: | Maandag, februari 25, 2013 07:06 |
Jij maakt zo''n treffende gedichten. Deze vind ik echt prachtig, mag ik het meenemen? Kus Angel |
|
windwhisper: | Maandag, februari 25, 2013 06:34 |
ja soms komt die even langs, ik noem hem de "langslaper" komt even je benaderen of je je wel realiseert, of je er al klaar voor bent, en dan neemt die weer de benen, je met een huivering achterlatend warme groet Cobie goede morgen Wil geniet maar van deze maandag, het is de laatste in februari |
|
Auteur: wil melker | ||
Gecontroleerd door: | ||
Gepubliceerd op: 25 februari 2013 | ||
Thema's: |