Is tast de schaduwen af terwijl de avond valt,
in de volle ochtendzon, ik ben wakker of ik droom,
en ik steek misschien wel mijn armen voor mij uit,
betast het blinde profiel dat ik niet kan benoemen,
Ik geloof dat ik wezens heb gezien die ik nog liefheb
en die ik nooit meer zal terugzien of zij zullen mij niet herkennen,
want wie herkent nu nog iemand, jij bent er al niet meer en de
laatste zomer sleepte je beelden met zich mee, ver, heel ver
hiervandaan, en daarmee ook de enige zekere verwijzing
naar het zichtbare.
Auteur: marchiano di noche | ||
Gecontroleerd door: Sheena | ||
Gepubliceerd op: 15 februari 2013 | ||
Thema's: |