Waarom moest het nu allemaal zo gebeuren,
waarom moest het allemaal op zo'n manier gaan,
ik dacht dat ik dat tijden geleden al had gedaan.
Het leven naar de avonduren is zo zwaar,
ik kan het niet beschrijven hoe het voelt, het voelt zo eng en raar.
Wat is de reden waarom die mensen (als je dat mensen kan noemen)mij dit leed hebben meegegeven,
ik ben degene die er mee moet leren leven.
Niemand weet hoe ik me werkelijk voel,
niemand weet wat ik uiteindelijk bedoel.
Hoe vrolijk ik ook wil zijn,
van binnen in mijn hart blijft die verschrikkele en stekende pijn.
Er zijn dagen dan leef je in een hel,
daarvoor krijg je medicijnen, maar helpt dat eigenlijk wel?
Zal er ooit een dag komen dat ik daar niet meer aan hoeft te denken,
en naar dingen kan kijken en luisteren zonder dat het mijn hart raakt?
Wanneer zal ik dit allemmaal maar voor een dag kunnen vergeten,
dat is wat ik heel graag zou willen weten.