Spijt
ik kan mezelf schuldig voelen,
een eeuwigheid lang als het moet,
maar het is niet zo dat dat iets oplost,
het is niet zo dat dat iets doet.
ik kan mezelf haten,
voor de stommiteit die mijn leven heeft ingestort,
die mijn leven heeft verandert,
die mijn leven heeft verkort.
het is mijn eigen schuld,
ik zal ermee moeten leren leven,
als iemand me daarbij kon helpen,
zou ik er alles voor geven.
ik weet niet wat ik nu moet doen,
ik heb niet eens een plan,
ik zal moeten blijven vechten,
vechten zolang ik nog kan.
een eeuwigheid lang als het moet,
maar het is niet zo dat dat iets oplost,
het is niet zo dat dat iets doet.
ik kan mezelf haten,
voor de stommiteit die mijn leven heeft ingestort,
die mijn leven heeft verandert,
die mijn leven heeft verkort.
het is mijn eigen schuld,
ik zal ermee moeten leren leven,
als iemand me daarbij kon helpen,
zou ik er alles voor geven.
ik weet niet wat ik nu moet doen,
ik heb niet eens een plan,
ik zal moeten blijven vechten,
vechten zolang ik nog kan.
Reacties op dit gedicht
| : | Donderdag, december 13, 2012 18:39 |
| AUB | |
| tineke ebing: | Zondag, december 02, 2012 15:33 |
| misschien moet je juist niet vechten maar loslaten en accepteren dat je bent zoals je bent, omarm dat wat je moeilijk vindt en het verdwijnt en begin gewoon opniuew het is nooit te laat voor verandering aan jou de keuze tineke ebing | |
| Hans Winter: | Zondag, december 02, 2012 14:57 |
| we moeten het doen met wat we over hebben gehouden, al raken we hopeloos veel kwijt, zijn we bereid dit kleine trouw te blijven, wie weet misschien voelt het dan eens best wel goed. groetje, hans |
|
Over dit gedicht
| Auteur: anoniem123456789 | 
|
|
| Gecontroleerd door: christina | ||
| Gepubliceerd op: 02 december 2012 | ||
| Thema's: | ||