In vreemde tongen…
Laat mij maar zacht jouw dromen strelen,
mij vastbinden met dat lange lange haar
en de schaamte uit mijn ogen vegen.
Dan vertel ik wel over hoe liefde
nooit de kans kreeg zich te ontplooien,
en ik jouw naam maar steeds lijkt te vergeten.
Zwijg nu maar gewoon en laat uw dijen dansen
zoals de Maghrebijnse hoeren kort voor de kruisiging.
Die sluier verdrijf ik wel terug naar het verleden!
(fucking disease)
Ik wentel mijn tong tussen navel en knieën
en spreek in vreemde talen een bezwering
terwijl jij slechts nog luistert naar het zuchten.
Dan verschijnen woorden als nectar,
parelend in jouw zoete bronnen.
Ik ben nog niet eens halverwege mijn belofte
en jij denkt enkel nog aan de vergiffenis na de zonde!
Te vroeg ben jij gekomen, te laat ben ik weggegaan,
een sterveling tussen de nacht en verloren uren…
esteban 15 November 2012