Oma, je zal nooit echt helemaal vergaan,
je zal altijd in mijn gedachten voort blijven bestaan,
ik weet nog steeds niet,
waarom je helemaal naar boven moest gaan.
Maar ik zal je vanuit de aarde trots maken,
hoop dat deze teksten je gevoel zullen raken,
want ik wil dat je vanbinnen je diepste ziel weet,
dat ik in elke situatie je echt nooit vergeet.
Oma, je was hulpzaam had doorzettingsvermogen,
voor dingen van nu en dingen die zouden komen,
en als ik het even niet meer wist,
zei mijn oma; komop, je weet wel dat er een weg is
Aan negatieve dingen had mijn oma niks aan,
ze liet die kant helemaal langs haar gedachten gaan,
en hoeveel de negatieve kant haar ook probeerde te kwellen,
ze bleef op de positieve weg staan.
Tijden vlogen voorbij,
ze werd steeds zwakker,
werd niet meer zoals vroeger heel snel wakker,
maar kwam steeds meer in een diepe slaap..
En toen kwam toch de tijd,
dat zij zich moest begeven,
in niet het verleden of het heden,
maar in een bovenliggende strijd.
Ze heeft gestreden,
gevochten voor haar eigen leven,
maar zoals het bij de meeste mensen overkomt,
moest ook zij zich bij de dood begeven.
En Oma, wees niet bang dat je mij pijn hebt gedaan,
door onverwacht naar een andere plek toe te gaan,
want in mijn gedachten,
zul je voor altijd blijven bestaan.