gevoel
ik sta tegenover je en kijk je aan
even voelt het alsof de tijd blijft staan
minuten voelt als uren,
mag van mij nog wel langer duren
heb soms het gevoel dat je mijn gedachten kan lezen
zonder dat ik een oordeel hoef te vrezen
ik smelt als was in je handen
voel het vuur in mij branden
mijn grenzen lijken te vervagen als beelden in de mist
maar denk dat je dat al wel wist
steeds weer denken aan
hoe zal het verder gaan?
tijd kan niet snel genoeg gaan
tot de dag dat je weer voor mee zal staan
en ik niet anders kan dan luisteren naar jou
pas dan voel ik mij helemaal vrouw...
Reacties op dit gedicht
