Als veren
Wat zijn de dagen lang of kort, wat is het wat we voelen, waar jij je beweegt en waar ik stond.
Waar begint en eindigt dit gevoel, het is klein en kent gelijk geen grens.
Het is als jou te zien in het donker, op straat of in de donkerte van atmosfeer en gedachten.
Het laat je zien, juist omlijnd en scherper.
Ik zie de beelden, nu voor ogen en als herinneringen.
Je gezicht, je traagheid en je vluchten. Je lach en ogen die dichtbij of verder weg gaan.
Het bekende wordt steeds ijler en verder komt in jou en mij.
Dan geeft het niet, ik weet het niet. De werkelijkheid in groots zwart omrand kan alles voor je zijn.
Waar begint en eindigt dit gevoel, het is klein en kent gelijk geen grens.
Het is als jou te zien in het donker, op straat of in de donkerte van atmosfeer en gedachten.
Het laat je zien, juist omlijnd en scherper.
Ik zie de beelden, nu voor ogen en als herinneringen.
Je gezicht, je traagheid en je vluchten. Je lach en ogen die dichtbij of verder weg gaan.
Het bekende wordt steeds ijler en verder komt in jou en mij.
Dan geeft het niet, ik weet het niet. De werkelijkheid in groots zwart omrand kan alles voor je zijn.
Reacties op dit gedicht
| Connection: | Maandag, oktober 22, 2012 05:25 |
| diep bedicht mooi Roger |
|
| hs: | Donderdag, september 06, 2012 20:39 |
| Geraakt. Heel erg mooi. |
|
