Zoals de wind woei waaide de ritmes van het leven snel voorbij
Zwarte noten met stokken vormde een geheel van keuzes en verlangens
Duizend mensen wiens ogen je doorpriemen
Ongewild maar ook gewenst laat je het toe
Zoals de wind woei waaide de melodieën van de woorden langs je heen
Betekenissen en gevoelens smelten samen tot een warme waas van synoniemen
Waar je conclusies uit kan trekken
Die berusten op het bed van eeuwigheid
Zoals de wind woei waaide de klanken van sonnetten door de stilgezwegen ruimte
De wijzer van de klok kruipt verder met elke tik weer een geluid
Waardoor de tijd toch blijft verstrijken
En beslissingen worden gemaakt.