Verwarm me even:
en de laatste keer
streelt ze me in mijn gezicht
en even ligt ze naar mijn kant,
maar ze spreekt niet meer.
Ze heeft haar ogen gesloten
"Ik ben nu maar even weg
in een tuincafé in 't stad...
waar mensen mij ontmoeten."
Voor de rest is dit gedaan!
Ik vergeet voor (amper) altijd
dat ze mij vernederde
al-lievend lachje en zenuwend -
ze was en is een student-meisje,
voor altijd en eeuwig,
en wat een mooi gedicht,
liever dan Eefje.