Ik zink en zink steeds dieper
Moet vallend verder gaan
Hopend en ook wensend
Dat er mooiere dingen bestaan
Zwijgend keihard schreeuwen
Om aandacht en om hulp
Maar zonder het te merken
Kruip ik terug in mijn schulp
Langzaam ten onder gaan
Met alle pijn en verdriet
Zonder lichtpunt verdergaan?
Nee, sorry, dat kan ik niet